“Neo-Ekspresyonizm: 1980’ler Amerikan Sanatında Duygusal Kesafet” araması icra eden kişiler, 1980’lerde ABD Birleşik Devletleri’nde popüler olan Neo-Ekspresyonizm sanat akımı hakkındaki data arıyorlar. Akımın zamanı, akımla ilişkilendirilen sanatçılar ya da bu zamanda yaratılan muayyen sanat eserleri hakkındaki daha çok data edinmekle ilgileniyor olabilirler. Ek olarak, Neo-Ekspresyonist sanatla çoğunlukla ilişkilendirilen romantik kesafet hakkındaki da data arıyor olabilirler.
Neo-Ekspresyonizm, 1970’lerin Minimalizm ve Kavramsalcılığına karşı bir tepkiydi. Etkisinde bırakan fırça darbeleri, yürekli renkler ve figüratif imgeler kullanımıyla karakterize edildi. Neo-Ekspresyonist sanatçılar çoğunlukla sertlik, seks ve ölüm temalarını araştırdılar.
En meşhur Neo-Ekspresyonist sanatçılar içinde Julian Schnabel, Anselm Kiefer ve Georg Baselitz yer alır. Neo-Ekspresyonizm, 1980’lerde ABD Birleşik Devletleri’nde mühim bir sanat hareketiydi. Sanat dünyasında mühim bir tesir yarattı ve figüratif resimde yeni bir çağın başlamasına destek oldu.
Neo-Ekspresyonizm çoğunlukla romantik yoğunlukla ilişkilendirilir. Bunun sebebi, yürekli renkler, etkisinde bırakan fırça darbeleri ve figüratif imgelerin kullanılmasıdır. Neo-Ekspresyonist sanatçılar çoğu zaman çalışmalarını kendi şahsi deneyimlerini ve duygularını keşfetmek için kullandılar.
Neo-Ekspresyonizm, Minimalizm ve Kavramsalcılığın soğuk, mesafeli tarzına karşı bir tepkiydi. Daha romantik ve anlatım edici bir sanat biçimine dönüş oldu. Neo-Ekspresyonizm, 1980’lerde ABD Birleşik Devletleri’nde mühim bir sanat hareketiydi ve sanat dünyasında mühim bir tesir yarattı.
| Antet | Yanıt |
|---|---|
| Yeni-Ekspresyonizm | 1980’lerde ABD Birleşik Devletleri’nde ortaya çıkan bir sanat hareketi. Duygusal yoğunluğu ve figüratif resme odaklanmasıyla karakterize edildi. |
| Duygusal kesafet | Neo-Ekspresyonist sanat çoğunlukla sertlik, ölüm ve seks temalarıyla uğraştı. Hamlığı ve romantik kuvvetiyle karakterize edildi. |
| 1980’ler Amerikan sanatı | Neo-Ekspresyonizm, 1980’lerde ABD Birleşik Devletleri’ndeki en mühim sanat hareketlerinden bir tanesiydi. Önceki on yılların Minimalizm ve Kavramsalcılığına karşı bir tepkiydi. |
| Soyut dışavurumculuk | Neo-Ekspresyonizm Soyut Ekspresyonizm’den etkilenmişti, sadece Soyut Ekspresyonistlerin soyutlamaya vurgu yapmasını reddetmişti. Neo-Ekspresyonist sanatçılar, halk için daha erişilebilir sanat eserleri yaratmak istiyorlardı. |
| Figüratif fotoğraf | Neo-Ekspresyonist sanatçılar figüratif resimle ilgileniyorlardı. İnsan figürünü realist bir halde tasvir eden sanat eserleri yaratmak istiyorlardı. |
II. Neo-Ekspresyonizm
Neo-Ekspresyonizm, 1970’lerin sonu ve 1980’lerin başlangıcında ABD Birleşik Devletleri ve Avrupa’da ortaya çıkan bir sanat hareketidir. Etkisinde bırakan fırça darbeleri, canlı renkler ve figüratif imgeler kullanımıyla karakterize edilir. Neo-Ekspresyonizm, 1960’larda ve 1970’lerde sanat dünyasında baskın olan Minimalizm ve Kavramsal Sanat’a karşı bir tepkiydi. Neo-Ekspresyonist sanatçılar, Minimalizm ve Kavramsal Sanat’ın soğuk, mesafeli sanatından daha romantik ve şahsi sanat yaratmaya çalıştılar.
III. Neo-Ekspresyonizmin Özellikleri
Neo-Ekspresyonizm, 1980’lerde ABD Birleşik Devletleri’nde ortaya çıkan bir fotoğraf stilini tarif etmek için kullanılan bir terimdir. Yürekli renkler, etkisinde bırakan fırça darbeleri ve figüratif imgeler kullanımıyla karakterize edilir. Neo-Ekspresyonist resimler çoğu zaman sertlik, umutsuzluk ve yabancılaşma sahnelerini tasvir eder. Hareket Soyut Ekspresyonizm’den etkilenmişti, sadece Edvard Munch ve Francisco Goya benzer biçimde daha önceki sanatçıların faaliyetlerinden da yararlandı.
Neo-Ekspresyonizm, 1970’lerde sanat hayatına hakim olan Minimalizm ve Kavramsalcılığa karşı bir tepkiydi. Neo-Ekspresyonist sanatçılar daha romantik ve şahsi ifadeler içeren işler yaratmak istediler. Ek olarak figüratif fotoğraf geleneğiyle yine irtibat oluşturmak istediler.
Neo-Ekspresyonizm, 1980’lerde ABD Birleşik Devletleri’nde mühim bir sanat hareketiydi. Sanat dünyasında mühim bir tesir yarattı ve sanatla alakalı ifadenin yeni bir periyodunun başlamasına destek oldu.
IV. Başlıca Neo-Ekspresyonist Sanatçılar
Aşağıda Neo-Ekspresyonist akımın en mühim sanatçılarından bazılarının sıralaması yer almıştır:
- Jean-Michel Basquiat
- Julian Schnabel
- Keith Haring
- David Salonu
- Kenny Scharf
- Robert Longo
- Jean-Pierre Raynaud
- Arman
- Lucio Fontana
Bu sanatçıların tamamı yürekli renkler, etkisinde bırakan fırça darbeleri ve figüratif imgeler kullanmalarıyla tanınırlar. Emekleri çoğu zaman sertlik, seks ve sosyal yorum temalarını ele alır.
Neo-Ekspresyonizm, 1980’lerde ABD Birleşik Devletleri’nde büyük bir sanat hareketiydi. Önceki on yıllarda sanat dünyasında baskın olan Minimalizm ve Kavramsalcılığa karşı bir tepkiydi. Neo-Ekspresyonist sanatçılar, Minimalizm ve Kavramsalcılığın soğuk, mesafeli sanatından daha romantik ve anlatım edici işler yaratmaya çalıştılar. Ek olarak, Minimalizm ve Kavramsalcılığın birincil odak noktası olan minik, elit seyirci kitlesi yerine, genel halk için daha erişilebilir işler yaratmak istediler.
Neo-Ekspresyonizm muhtelif bir hareketti ve tek, birleştirici bir yoldam ya da yaklaşım yoktu. Sadece, Neo-Ekspresyonist sanatçılar, duyguyu anlatım etme ve insan durumunu keşfetme mevzusundaki ortak ilgileriyle birleşmişlerdi. Emekleri çoğu zaman ham ve rafine değildi, sadece bununla birlikte kuvvetli bir yakınlık ve etkiye sahipti.
V. ABD Birleşik Devletleri’nde Neo-Ekspresyonizm
Neo-Ekspresyonizm, 1980’lerde ABD Birleşik Devletleri’nde mühim bir sanat hareketiydi. Duygusal yoğunluğu, figüratif imgelerin kullanması ve Soyut Ekspresyonizmin biçimsel soyutlamasını reddetmesiyle karakterize edildi.
Neo-Ekspresyonizm, Minimalizm ve Kavramsal Sanatın algılanan kısırlığına ve entelektüalizmine bir reaksiyon olarak 1980’lerin başlangıcında ortaya çıktı. Neo-Ekspresyonist sanatçılar, daha romantik olarak anlatım edici ve daha geniş bir kesime erişilebilir işler yaratmaya çalıştılar. Şahsi deneyimleri ve duyguları tasvir etmek için çoğunlukla figüratif imgeler kullandılar ve çoğunlukla yürekli renkler ve anlatım edici fırça darbeleri kullandılar.
Neo-Ekspresyonizm muhtelif bir hareketti ve bütün Neo-Ekspresyonist sanatçılar tarafınca paylaşılan tek bir yoldam ya da yaklaşım yoktu. Sadece Neo-Ekspresyonist sanatın en yaygın özelliklerinden bazıları şunlardır:
- Mecazi imgeler
- Duygusal kesafet
- Yürekli renkler
- İfadeli fırça darbeleri
Neo-Ekspresyonizm 1980’lerin sanat dünyasında mühim bir güçtü ve çağıl sanatın gelişiminde mühim bir etkiye sahipti. En mühim Neo-Ekspresyonist sanatçıların bir çok artık çağdaş sanatın ustaları olarak kabul ediliyor ve eserleri bugün hala incelenmeye ve beğenilmeye devam ediyor.
VI. 1980’lerde Neo-Ekspresyonizm
Neo-Ekspresyonizm, 1980’lerde ABD Birleşik Devletleri’nde mühim bir sanat hareketiydi. Duygusal yoğunluğu ve figüratif resme odaklanmasıyla karakterize edildi. Neo-Ekspresyonist sanatçılar duygularını ve deneyimlerini iletmek için çoğu zaman yürekli renkler, etkisinde bırakan fırça darbeleri ve figüratif imgeler kullandılar.
En meşhur Neo-Ekspresyonist sanatçılardan bazıları Julian Schnabel, Anselm Kiefer ve Eric Fischl’dir. Schnabel’in resimleri çoğu zaman büyük ölçekleri ve bulunan nesneleri kullanmalarıyla karakterize edilir. Kiefer’in resimleri çoğu zaman karanlık ve kasvetlidir ve çoğunlukla tarih ve bellek temalarını işler. Fischl’in resimleri çoğu zaman mizahi ve hicivseldir ve çoğunlukla seks ve sertlik temalarını işler.
Neo-Ekspresyonizm, 1970’lerde popüler olan Minimalizm ve Kavramsal sanata karşı bir tepkiydi. Neo-Ekspresyonist sanatçılar sanatın nesnel ve entelektüel olması gerektiği fikrini reddettiler ve bunun yerine sanatın şahsi ve romantik olması gerektiği fikrini benimsediler.
Neo-Ekspresyonizm, 1980’ler ve sonrasındaki sanat üstünde büyük bir etkiye sahipti. Daha anlatım edici ve şahsi bir fotoğraf stili yaratmaya destek oldu ve Graffiti sanatı ve Post-Modernizm benzer biçimde öteki sanat hareketlerinin yükselişine zemin hazırladı.
VII. Neo-Ekspresyonizmin Tesiri
Neo-Ekspresyonizm, hem ABD Birleşik Devletleri’nde aynı zamanda internasyonal alanda sanat dünyasında mühim bir tesir yarattı. Soyut ekspresyonizmin başat olduğu bir dönemden sonrasında figüratif resmin yine moda bulunmasına destek oldu. Ek olarak, 1970’lerde popüler olan daha soğuk ve mesafeli stile zıt olarak sanata daha ifadeci ve romantik bir yaklaşım yaratılmasına da destek oldu.
Neo-Ekspresyonizm sanat piyasası üstünde de büyük bir etkiye sahipti. Neo-Ekspresyonist sanatçıların eserleri oldukça yüksek fiyatlara satıldı ve bu, yeni bir varlıklı koleksiyoncu neslinin yaratılmasına destek oldu. Ek olarak çağıl sanata olan ilginin artmasına ve genel halk için daha erişilebilir hale gelmesine destek oldu.
Neo-Ekspresyonizm, 1980’lerin sanat dünyasında mühim bir güçtü ve tesiri bugün bile görülebiliyor. Sanatın yaratılma ve görülme biçimini değiştirmeye destek oldu ve sanatla alakalı anlatım için yeni olasılıklar açtı.
VIII. Neo-Ekspresyonizmin Eleştirisi
Neo-Ekspresyonizm, özgünlük eksikliği, mantıktan oldukca duygulara dayanması ve 1980’ler sanat piyasasının aşırılıklarıyla ilişkilendirilmesi benzer biçimde muhtelif nedenlerle eleştirilmiştir.
Birtakım eleştirmenler Neo-Ekspresyonizmin Soyut Ekspresyonizmin basitçe bir tekrarı bulunduğunu ve bu önceki hareketin özgünlüğünden ve yenilikçiliğinden mahrum bulunduğunu savundu. Ötekiler Neo-Ekspresyonist sanatı, akıldan oldukca duyguya dayandığı için eleştirdi ve bunun anlamlı ya da tutarlı sanat eserleri yaratmaktan oldukca kendini anlatım etmekle alakalı bulunduğunu savundu.
En son, Neo-Ekspresyonizm, 1980’lerin sanat piyasasının aşırılıklarıyla ilişkilendirildiği için eleştirildi. Neo-Ekspresyonist resimlerin bu zamanda istek etmiş olduğu yüksek fiyatlar, birtakım eleştirmenlerin hareketin sanattan oldukca finansal spekülasyonla alakalı bulunduğunu iddia etmesine yol açtı.
Bu eleştirilere karşın, Neo-Ekspresyonizm çağıl sanat üstünde kalıcı bir tesir bırakan mühim bir sanat hareketi olmaya devam ediyor. Hareketin duygu ve ifadeye vurgu yapması sanat için yeni olasılıklar açtı ve geleneksel sanatla alakalı gelenekleri reddetmesi sanat olarak biri olan şeyin sınırlarını zorlamaya destek oldu.
Neo-Ekspresyonizm, romantik yoğunluğu ve figüratif resme odaklanmasıyla karakterize edilen 1980’lerin mühim bir sanat hareketiydi. Hareket, 1970’lerin Minimalizmi ve Kavramsal Sanatına karşı bir tepkiydi ve sanatı insan deneyimiyle yine bağlamayı amaçlıyordu. Neo-Ekspresyonist sanatçılar, hem şahsi aynı zamanda politik sanat eserleri yaratmak için yürekli renkler, etkisinde bırakan fırça darbeleri ve figüratif imgeler kullandılar. Hareketin sanat dünyası üstünde mühim bir tesiri oldu ve figüratif resmin yeni bir sürecini başlatmaya destek oldu.
1. Neo-Ekspresyonizm Nelerdir?
Neo-Ekspresyonizm, 1970’lerin sonu ve 1980’lerin başlangıcında ABD Birleşik Devletleri’nde ortaya çıkan bir sanat hareketidir. Yürekli renkler, etkisinde bırakan fırça darbeleri ve figüratif imgelerin kullanımıyla karakterize edilir.
2. Neo-Ekspresyonizm’de “romantik kesafet”tan ne anlaşılmaktadır?
Neo-Ekspresyonist sanatçılar eserlerini çoğu zaman hiddet, tehlike ve umutsuzluk benzer biçimde kuvvetli duyguları anlatım etmek için kullanırlar. Bu romantik kesafet çoğu zaman canlı renkler, çarpıtılmış figürler ve şiddetli imgelerin kullanımında görülür.
3. Neo-Ekspresyonizm ile 1980’ler Amerikan sanatı arasındaki ilişki nelerdir?
Neo-Ekspresyonizm, 1980’lerde ABD Birleşik Devletleri’nde en popüler sanat hareketlerinden bir tanesiydi. Julian Schnabel, David Salle ve Eric Fischl benzer biçimde birçok mühim Amerikan sanatçısıyla ilişkilendirildi.
4. Neo-Ekspresyonizm ile Soyut Ekspresyonizm arasındaki ayrım nelerdir?
Neo-Ekspresyonizm, 1940’larda ve 1950’lerde ABD Birleşik Devletleri’nde baskın bir sanat hareketi olan Soyut Ekspresyonizm ile çoğunlukla karşılaştırılır. Soyut Ekspresyonizm, soyut formların kullanması ve sanatçının manevi duygularının ifadesine vurgu yapmasıyla karakterize edilir. Öte taraftan Neo-Ekspresyonizm, figüratif imgelerin kullanması ve dış dünyaya odaklanmasıyla karakterize edilir.
5. Neo-Ekspresyonizm ile Figüratif fotoğraf arasındaki ilişki nelerdir?
Neo-Ekspresyonizm çoğu zaman bilinebilir nesneleri ya da figürleri tasvir eden bir fotoğraf türü olan Figüratif resimle ilişkilendirilir. Neo-Ekspresyonist ressamlar çoğu zaman şahsi deneyimlerini ve duygularını anlatım etmek için figüratif imgeler kullanırlar.
0 Yorum